ErvaringsverhalenZomaar een dag van een verzorgende IG in de wijk

Wat is het toch fijn om een verzorgende IG in de wijk te zijn

Vandaag begint mijn werkdag wat later dan andere dagen. Door afwezigheid van onze wijkverpleegkundige ben ik vandaag degene die de teamtelefoon op zich neemt met een wijkverpleegkundige van een ander team als achterwacht.

Om 7 uur schakel ik mijn telefoon door, lees de belangrijke bijzonderheden via de mail, wens mijn 3 andere collega’s via de app een prettige werkdag. Even contact met elkaar vind ik belangrijk. Er zijn vandaag een aantal bijzonderheden, die om actie vragen. Dit alles kan wachten tot eind van mijn route. Onder het genot van een kop koffie schrijf ik alle acties in mijn kladblokje.

Onderweg naar mijn eerste cliënt moet ik stoppen voor een kudde overstekende koeien. Met mijn telefoon film ik dit mooie plattelandsplaatje, leuk om aan mijn cliënten te laten zien.

Mijn eerste adres is een echtpaar waar mevrouw haar steunkousen aan moet en meneer, een cliënt met de ziekte van parkinson, begeleid wordt met douchen. Mevrouw heeft het zwaar als mantelzorger. Voorzichtig trek ik met de juiste hulpmiddelen haar steunkousen aan. Een zware klasse steunkous. Ons team is bevoorrecht met een verzorgende IG die alle teamleden instructie kan geven de kous pijnloos bij haar aan te trekken zonder dat het ons teveel kracht kost. Wij zijn blij met haar als aandachtsvelder fysieke belasting. Nadat ik een luisterend oor voor mevrouw heb gehad, loop ik naar boven waar meneer in bed op mij wacht. Ook bij hem zie ik een glimlach. Meneer is impulsief en wil alles tegelijk doen. Met duidelijke mondelinge instructie loopt meneer naar de badkamer. Tijdens het douchen praten we bij. Nadat meneer gedoucht heeft, begeleid ik hem weer met duidelijke mondelinge instructie en een bepaald ritme in mijn stem naar beneden totdat hij goed voor de tafel staat. Jaja, ze is er weer, hoor ik mevrouw met een lach zeggen.

Onderweg naar mijn volgende cliënt krijg in een telefoontje van het ziekenhuis. Een cliënt komt weer thuis. Fijn om te horen dat het weer goed gaat met deze meneer. Toch even mijn auto stil zetten. Alles wat mij overgedragen is, schrijf ik op mijn kladblokje zodat onze wijkverpleegkundige morgen middag naar deze cliënt kan om de zorg weer op te starten.

Als ik binnenkom bij mijn volgende adres zie ik een trotse cliënt die zichzelf al heeft gewassen aan de wastafel. Een dag ervoor hebben we dit besproken. Het voelt goed bij deze 87 jarige meneer om weer zelf de regie te hebben. Ach meid, is zijn reactie, de oudjes hebben jou harder nodig dan ik. We spreken af dat wij hem nog komen ondersteunen bij douchen totdat hij zich veilig voelt en het weer zelf kan.

Tussendoor kan ik even naar de apotheek. Ik hoef niet in de rij te wachten. Als medewerker van Icare mag ik naar achteren lopen. De avond ervoor is een cliënt overleden, waar wij als verzorgenden IG een ondersteunende rol in hebben betekend. Onze wijkverpleegkundige heeft die dag nog een morfine cassette besteld. Ik meld aan de apothekersassistente dat mevrouw x is overleden, ze zijn blij dat ik dit op tijd gemeld heb. Zo kan de morfine nog geannuleerd worden. De planner van de permanente nachtzorg wordt door mij op de hoogte gebracht.

Een cliënt die vorige week thuis is gekomen uit het ziekenhuis heeft mijn hulp nog nodig met het aantrekken van een tubigrip, wassen, kleden en zorg voor stoma. Mevrouw is nog kortademig na een trombosebeen en longembolie. Rustig begeleid ik haar naar de badkamer en zet een krukje voor de wastafel. Zo kan zij veel zelf doen en kost het haar weinig energie. Ik observeer mevrouw haar been die mooi slank is en bel haar dochter hierover. Zij neemt contact met op met huisarts om mijn bevindingen te melden. Mevrouw kan al veel zelf. Moe gaat zij in de stoel zitten. Ik laat haar mijn filmpje van de koeien zien. Er komt een bepaalde ontspanning bij mevrouw en haar kortademigheid neemt af. Mevrouw is wat emotioneel en vertelt mij dat ze verdrietig is en veel piekert doordat veel leeftijdsgenoten opgenomen worden of overlijden. Als ik haar vraag wat ze nodig heeft, is haar antwoord…

Mijn route is niet lang vandaag. Als planner moet ik nog aan de bak. Er zijn nogal wat veranderingen die verwerkt moeten worden. Op kantoor aangekomen, tref ik de wijkverpleegkundige van het andere team. Alle bijzonderheden geef ik aan haar door. De telefoon wordt door haar over genomen.

Nu kan ik me gaan opfrissen. Vroeg in de middag staat een afspraak gepland met mijn coach. Zij begeleidt mij tijdens het ambassadeurstraject verzorgende IG in de wijk. Ik vertel haar tijdens ons gesprek dat deze werkdag me blij heeft gemaakt. Nadat ik de nodige tips van haar heb gekregen rijd ik tevreden en vol inspiratie weer richting platteland. Wat is het toch fijn om verzorgende IG in de wijk te zijn.